Kto rano wstaje, ten idzie na spacer. Nad rzekę, nad nasz piękny Bóbr, w stronę Kozińca i nieszczęśli
wych psów na łańcuchach, w klatkach.... Ty bardzie
j cieszę się z chwil, kiedy gnam przed siebie i z powrotem i nic mnie nie krępuje, oprócz brzegu rzeki. To chyba ostatni poranek bez opadów, popołudnie było już inne. Jesień przebrała się w 
płaszcz deszczowy i kalosze. To my też :) 
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję