IV Międzynarodowa
Wystawa Psów Rasowych w Głogowie, trzy dni spędzone w hali wśród psów,
wystawców, sędziów i zgiełku.
W piątek Gabra
i Idus zdobywali medale w ringach Jaremka i Baster kibicowali.
W przerwie były
szaleństwa na śniegu, bo na wystawie też może być całkiem zabawnie.
Baster
pięknie wyrósł i już się nie da tak łatwo zawarczeć i wystraszyć.
Teraz to
świetny kumpel do zabaw.
Wracając na ringi: Gabra zdobyła tytuł Best of Breed, CACIB i IV
miejsce w finale na Najpiękniejszego Psa Użytkowego, Idus po raz kolejny
otrzymał tytuł Najpiękniejszego Juniora w Rasie i pięknie zaprezentował się z
Basią w ringu honorowym.
W wolnej chwili na w hali Gabiątko zwiedzało trybuny,
przysiadało koło kolan, szperało nosem, gdzie tylko zdołało nos wcisnąć.
Jaremka pilnowała obozu w nastroju – nawet
Owczarek Niemiecki mnie nie
sprowokuje, po co psuć taki miły dzień – poskromiła się sama.
Niektórzy ciężko
pracowali w ringach. I tak do niedzieli język gięli i zgłębiali praktyczne zastosowanie nowego regulaminu wystaw. Zabrakło nam może 2 dni i nawet sędziowanie by nam poszło gładko ;)
W niedzielę przyjechał nasz ulubiony
Wilczarz Naniulek, zgarnął BOBa i potem pilnował Dorotki w sekretariacie.
Tak
było w wielkim skrócie.
Wiemy już, gdzie podają najlepszą pizzę w Głogowie,
wiemy również, że czas bywa zmienny oraz, że są takie miejsca, w których od
dawna nic się nie zmienia na lepsze.
Oczywiście nie dotyczy to samej wystawy.
Wystawa była udana, atmosfera przyjemna i mnóstwo uśmiechniętych ludzi.
Sukces
to drugie imię legnickiego Oddziału ZKwP. Jaremka lubi głogowską halę,
chociaż zwykle takie miejsca ją stresują. Towarzystwo Magdy, Basi, Stanleya,
Gabry, Bastera bardzo dobrze na nią wpływa :)
Dziękujemy za zaproszenie, za
wspólną pracę i dobrą lekcję na przyszłość :) We are the champions my
friends …
And we'll keep on fighting till the end :) Najdzielniejsza była niedzielna Magda ! Prawdziwy fighter. A steward z psikadłem w dłoni... kobieta pracująca ;)
Kładzie
się długa noc zimowa 
Julian Tuwim 
Nic to, że cieszymy się zimą po ciemku,
niewiele widać, las zrobił się mimo wieczornej pory jaśniejszy, przyjaźniejszy,
widać tropy. Cudownie :) 
Nic się zatem wielkiego nie dzieje, jest jak
zwykle, tylko trochę z opóźnieniem. 
Mróz lekki, bo przecież nie siarczysty i
wszystkim zimno, tylko nie Jaremce. Za kilka dni wszyscy przywykną, znajdą inny
powód do narzekania, jeśli w ogóle narzekać muszą, bo przecież nie wszyscy marudzą. 
Zasada
gospodyni Jaremki. Gość Gabra, trzeba to powiedzieć, nie jest towarzyska w
lesie. Większość czasu goni za czymś i znika, tak znika, że aż gardła ochrypły.
Tak oto wygląda tegoroczny, zimowy las jeleniogórski i Szybowisko. 
Odrobina
śniegu, żeby nie zapomnieć jak wygląda a poza tym złoto, zielono i ciepło. Czas
dziwnych wynalazków na pograniczu latania i jeżdżenia jeszcze trwa. Gonić to,
czy uciekać? 
Czy ktoś tym steruje, czy ktoś nad tym panuje? Paralotnia bez
pary, silnik został w garażu. Wiatr daje temu sporą prędkość i szasta pojazdem
po całym stoku. Adrenalina. Udzieliła
się pannom rozbiegannom. Szastały swoimi ciałami w pogoni za patykiem. 
Taki
dzień nam się trafił, ganiały, taranowały się, wyrywały sobie zdobycz, zajęte
zabawą do granic uwagi, że nawet saren nie zauważyły zbiegających do lasku. 
Dzięki uroczej jesiennej, ciepłej zimie każdy przyniósł do domu sporo tlenu w
płucach, błota na sobie i lekką senność. Zjeść, ponicnierobić i na zakończenie czubendy,
roz*bundy szurak Gabra została poddana zabiegom przygotowawczym w saloniku
fryzjerskim, ”jak to ma być, zostawić, czy bardziej”. 
Wieczny eksperyment i
walka z niecierpliwą wiercipupką. Jeżeli piękna może być jeszcze piękniejsza?
Na pewno Gabra stała się bardziej show, spadł z niej wintercout i winterportki
:) 
