Od zgiełku powiatowego miasta uciekamy w góry. Obiecane Szwe
dzkie Skały były naszym dzisiejszym celem. Początek w Borowicach. Miały być jakieś leśne skróty ale mapa a rzeczywistość to dwie różne sprawy :) N
ajłatwiej trafić do wyznaczo
nego celu idąc Drogą Chomontową. Skąd ta nazwa, nie wiemy, droga jest d
ość uciążliwa ale niezbyt trudna. Żeby trafić do Szwedzkich Skał 
należy wypatrywać p
rzydrożnych kamieni z 
datami, 
raczej nie polskie dłuta je wyryły... Pod
obnie trudno trafić na same Szwedzkie Skały, bo wiedzie do
nich wąska ścieżka wzdłu
ż zagrodzonej uprawy leśnej. Nam się udało. To dwie skaln
e wieże o wysokości 30 metrów pionowo opadające na dno doliny. Miejsce całkiem na 
uboczu szlaków turystycznych,
a tak malownicze. Siedząc na szczycie, wygrzewając się w słonku popijał
yśmy jogurtem zdrowie zaocznych amoureux de la montagne, 
którzy zamiast męczyć się z nami wycierają zagraniczne kawiarniane stołki. Skały 
starsze, niż najstarsze za
bytki urzekły nas swoim niebezpieczeństwem. Jak już się powygrzewałyśmy to ruszyłyśmy wyżej, plan był tajemniczy i nie zdradzimy, gdzie nas ciągnęło. Zatrzymała nas Myja i jej malownicze 
kaskady. Potem już 
tylko dużo wody i śliskie kamienie - 
wymarzony cel odkładamy na później. Jak nie tam to na Zamkowe Skały, też mało znane, też na uboczu a jakie 
piękne. Nawet Paryż nie ma takich miejsc! Z Drogi Chomontowejwi
dać całą kotlinę, zbiornik w Sosnówce i Chojnik i wiele więcej. A na
koniec zeszłyśmy zielonym szlakiem do Pr
zesieki i z powrot
em, b
o szk
oda marnować czas na ławce, czekając na autobus. A jakie tam grzyby rosną na drzewach ! A i wiem jedno, nie da się złapać wiewiórki ! W Borowicach zaczynam się czuć jak w domu i w MZK też już lepiej:)
