Grzybobranie

Grzyby

Król Borowik Prawdziwy szedł lasem
Postukując swym jedynym obcasem,
A ze złości brunatny był cały,
Bo go muchy okrutnie kąsały.
Tedy siadł uroczyście pod dębem
I rozkazał na alarm bić w bęben:
"Hej, grzyby, grzyby,
Przybywajcie do mojej siedziby,
Przybywajcie orężnymi pułkami.
Wyruszamy na wojnę z muchami!"

Odezwały się pierwsze opieńki:
"Opieniek jest maleńki,
A tam trzeba skakać na sążeń,
Gdzie nam, królu, do takich dążeń?!"

Załkały surojadki:
"My mamy maleńkie dziatki,
Wolimy życie spokojne,
Inne grzyby prowadź na wojnę."

Zaszemrały modraczki:
"Mamy całkiem zniszczone fraczki,
Mamy buty wśród grzybów najstarsze,
Nie dla nas wojenne marsze."

Zastękały czubajki:
"Wpierw musimy wypalić fajki,
Wypalimy je, królu, do zimy,
W zimie z tobą na wojnę ruszymy."

A król siedzi niezmiennie pod dębem,
Każe znowu na alarm bić w bęben:
"Przybywajcie, pieczarki, maślaki,
Trufle, gąski, purchawki, koźlaki,
Bedłki, rydze, bielaki i smardze,
Przybywajcie, bo tchórzami pogardzę!"

Ledwo rzekł to, wtem patrzy, a z boru
Maszeruje pułk muchomorów:
"Przychodzimy z muchami wojować,
Ty nas, królu, na wojnę prowadź!"

Wojowały grzybowe zuchy,
Pokonały aż cztery muchy.
Król Borowik winszował im szczerze
I dał wszystkim po grzybowym orderze.
/Jan Brzechwa/

Czy się DJowi podobało na grzybobraniu? Las go rozbiegł i rozwąchał. Zapachy, szmery, szelesty i nikt nie popędzał. Pobłądzić można było i czasem wpaść w dobre dłonie babci albo za dziadkiem pobiec, sprawdzić, co takiego z trawy podnosi i uśmiecha się. Bo tak łatwo w lesie być sobą i tak miękko pod łapkami i błoto też się znajdzie. Nikomu się nie spieszy, za ptaszkiem można pobiec, na mchu poleżeć, ze skały spojrzeć na świat z góry i policzyć drzewa. A potem sobie nagle uświadomić, że "W górach jest wszystko co kocham; Wszystkie wiersze są w bukach; Zawsze kiedy tam wracam;Biorą mnie klony za wnuka" albo kto inny to sobie nucił? Czy też ja ? La la la las, wielki, pachnący, wolny i syćko tu moje.Na szczęście to dopiero początek grzybobrań :)