Hel - ulica Wiejska

Hel -Wikipedia- (kaszb. Hél, niem. Hela) – miasto i gmina w województwie pomorskim, w powiecie puckim, położone na cyplu Mierzei Helskiej.

Hel został po raz pierwszy wzmiankowany w 1198 jako kaszubska wieś o nazwie Gellen i ośrodek handlu śledzia. W jednej z duńskich kronik wspomniano, że uszkodzony statek króla Waldemara II Zwycięskiego osiadł na "Wyspie Hel". W XIII wieku wieś stała się jednym z najważniejszych centrów handlowych regionu, rywalizującym z pobliskim Gdańskiem. W 1351 książę pomorski Świętopełk II przyznał Helowi prawa miejskie. Prawa zostały potwierdzone w 1378, gdy miasto zajęli Krzyżacy.Mimo zdecydowanej przewagi ludności niemieckojęzycznej, traktat wersalski przyznał miejscowość odrodzonemu państwu polskiemu. Dzięki strategicznemu położeniu u wejścia do Zatoki Gdańskiej, Hel stał się ważnym punktem na militarnej mapie kraju. W 1921 roku ukończono budowę linii kolejowej łączącej Gdynię z Helem, w 1922 roku do Helu dotarł pierwszy pociąg pasażerski, w 1931 otwarto port wojenny. Po 1945 Hel dostał status miejsca szczególnie ważnego strategicznie co wiązało się z tym, że na Hel mogli przyjechać tylko obywatele PRL (podobny status w ZSRR miał Władywostok). Obostrzenie w dostępie do Helu zniesiono dopiero ok. 1989 r., a same szlabany zniknęły dopiero w latach dziewięćdziesiątych (pozostałości rogatek znajdują się do dziś na drodze dojazdowej do miasta. W 1963 roku miasto odzyskało prawa miejskie. W 1979 roku miasto udekorowano Krzyżem Grunwaldu II klasy. Pochodzenie nazwy miasta nie zostało dotąd jednoznacznie wyjaśnione, choć wiele wskazuje na jej źródło w językach germańskich. Na holenderskiej mapie z XVII w. cały półwysep nazywany jest Heel. Nazwę swoją zawdzięcza najprawdopodobniej żeglarzom – kupcom dążącym tutejszymi szlakami na tereny Prus (do Truso). Anton Englert – archeolog z Muzeum Łodzi Wikingów w Roskilde (Dania), wyjaśnia pochodzenie nazwy uwarunkowaniami geograficznymi. W języku duńskim bowiem "hæl" oznacza obcas buta (ang. "heel"), zaś tradycyjne duńskie nazewnictwo żeglugowe często posługiwało się odniesieniami do części ciała – np. "næs" – nos, "hoved" – głowa, "albue" – łokieć.Wg innej teorii nazwa wywodzi się od starogermańskiego określenia piekła ("heel"), kojarzonego w germańskiej mitologii z zimnem. Uzasadniane jest to panującym na półwyspie klimatem, zimniejszym niż choćby na położonej bardziej na północ Gotlandii.

Główną ulicą miasta jest ul. Wiejska, kojarzy się dobrze, z Wiejskiej pochodzi Zulus i na Wiejskiej mieści się nasza ulubiona Lecznica OSTOJA. Mimo turystycznego ruchu, który sprawia, że pojawiają się różne dziwne, wesołe stoiska oferujące poszukiwane pamiątki z pobytu w Helu oraz gadające automaty pocztówkowe ulica Wiejska wciąż zachowuje swój niepowtarzalny klimat. Tradycyjna zabudowa, domy rybaków, checze, izdebki i maszoperie bronią się przed zalewem tandety. Niewątpliwie nie da się zapomnieć wieczornej atmosfery, jaka tu panuje. Ulica Wiejska żyje swoim życiem, pachnie wędzoną rybą, palonym drewnem, aromatami z portu i morską bryzą. W tutejszych knajpkach dorsz i flądra smakują wyśmienicie a wieczorem warto się zatrzymać w CT Morganie i wypić lokalne piwo Viva Hel w towarzystwie rybaków, żeglarzy i posłuchać jak pięknie brzmi język kaszubski. Wielbiciele lokalnego folkloru koniecznie powinni odwiedzić Kaszubską checz, gdzie można kupić tradycyjne wyroby, produkty zdobione kaszubskim wzornictwem, literaturę w języku kaszubskim i zwyczajnie poczuć się jak w bajce. Psy też są tu mile widziane.