Kwas deoksyrybonukleinowy występujący w
chromosomach Jeremiki niesie w sobie informację genetyczną, która powoduje, że rzucony p
at
yk wraca w pysku i ponownie r
zucony patyk wraca w pysku, następnie 
rzucony pa
tyk.... i tak aż do zamęczenia ramienia :) Kod genetyczny, którego nie widać goł
ym okiem determinuje Misię do bycia Mi
sią i wyglądania jak Misia. Są tacy, co w nim grzebią, wyciągają z niego informa
cje, analizują zawartość i dochodzą do wniosku, że pewne sprawy jeszcze długo pozostaną 
tajemnicą. Bo czy tam się gdzieś kryje taka tycia 
cząstec
zka, która zdecydowała o tym, że tak kochamy iść przed siebie, i że słońce nas cieszy, bo w promieniach bledną wszystkie smuteczki. Czy to tylko przypadek c
hemiczny, że dobrze nam tu gdzie jesteśmy i ze sobą nam wesoło. 
Ciekawe na którym łańcu
chu DNA huśta się reszta lub zasada machnięcia ogonkiem na to wszystko, co się stało a stać się nie powinno. He
lisy Jeremiki to zdecydowanie wybitne osiągnięcie 
Matki Natury. Lśniące, rudosne dziecko słoneczne. Ciekawa życia istota i pies
, który wszędzie ma coś do wywąchania.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję